ตามพระใหม่ไปเรียนธรรม

1บวชอย่างไร พ่อแม่ปู่ย่าตายาย จะได้บุญมาก
2พอบวชพ้นอกพ่อแม่ ต้องรู้ให้แน่ ว่าจะมีชีวิตเป็นอยู่อย่างไร
3พอบวชเสร็จเป็นพระใหม่ อะไรทำได้ ทำไม่ได้ ต้องรู้ทันที
4พอเข้าสู่ศาสนา ก็เห็นการบูชา จึงต้องรู้ว่าจะบูชาอย่างไรดี
5ชีวิตพระใหม่ เริ่มต้นอย่างไร จึงจะพอให้ชื่นใจว่าเราได้บวชเรียน
6จะอยู่วัดบ้านหรืออยู่วัดป่าก็น่าศรัทธา ถ้ามีธรรมให้แก่ประชาชน
7ตัวมีชื่อว่าเป็นพระ แต่ถ้าไม่ปฏิบัติให้ถูก ก็แค่คือกันกับหมอผี
8สวดมนต์เป็นเรื่องใหญ่ สวดกันทำไมต้องรู้ให้ชัด
9พุทธศาสนาเกิดขึ้นมา มิใช่ว่าพิธีกรรมจะไร้ความหมาย
10ถ้าไม่ถือแบบงมงาย ก็อาจใช้พิธีกรรมมาสื่อธรรมให้ถึงคน
11วัตถุมงคลต้องใช้ผูกใจประชาชนไว้กับธรรม
12เอาวัตถุมงคลมาเป็นบันได พัฒนาคนไปให้พ้นวัตถุมงคล
13นับถือเทวดายังพอฟัง แต่ถ้ามัวหวังพึ่งขอผล ก็หล่นจากอริยมรรคไม่เหลือดี
14ถ้ารู้ภูมิหลังของอินเดียสักหน่อย จะค่อยเห็นแก่นของพระพุทธศาสนา
15มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐขึ้นมาเลยก็หาไม่ แต่ประเสริฐได้ด้วยการฝึก
16ธรรมะมีความหมายมากมาย แต่รู้ไว้แค่ ๔ ก็พอ
17ถ้าอยู่แค่ความรู้สึกก็เป็นคนพาล ถ้าเอารู้มาประสานได้ ก็อาจเป็นบัณฑิต
18การศึกษาเริ่มที่ตาหู จะดูฟังได้แค่ตัณหา หรือไปถึงปัญญา นี่คือตัวตัดสิน
19อารยธรรมมนุษย์หนีวงจรเจริญแล้วเสื่อมไม่ได้ เพราะว่ายวนอยู่แค่ในกระแสตัณหา
20อะไรกันคนไทย ยังไม่รู้จักว่าสันโดษอย่างไหนดี อย่างไหนไม่ดี
21อย่าเอาความอยากที่ชั่วร้ายมาปะปน ความอยากที่เป็นกุศลนั้นเราต้องมี
22คนด้อยพัฒนา มัวรอเทวดาให้มาช่วย อารยชนรู้จักพึ่งตนและชวนคนให้ร่วมด้วยช่วยกัน
23อิทธิบาท ๔ อย่าดีแต่รู้จักชื่อ ต้องรู้เข้าใจ เอาไปใช้ให้ได้ด้วย
24แค่เมตตากรุณา คนไทยก็หลงป่า ไปไม่ถึงมุทิตาอุเบกขาสักที
25ประเทศพุทธอย่างไทย ทำไมไม่เจริญอย่างฝรั่ง
26บอกว่าไทยนับถือพุทธเจริญไม่มาก ขอถามหน่อยว่า คนไทยเอาพุทธมาปฏิบัติมากแค่ไหน
27ถ้าเข้าถึงความจริงของธรรมชาติ แล้วเอามาจัดการชีวิตและสังคมให้ดีได้ ก็จบความหมายของพระพุทธศาสนา
28โยมขอศีล พระให้สิกขาบท ขอสมาธิ ให้กรรมฐาน ขอปัญญา ให้คำสอนหรือข้อพิจารณา
29แม้จะมีเพียงวินัยโดยธรรมชาติอย่างฝูงนกและกลีบดอกไม้ ก็ยังดีกว่าคนไร้ปัญญา ไม่รู้จักวินัย
30การพัฒนาชีวิต พัฒนาสังคม จะไม่ล่มสลาย ถ้าวินัยยังอยู่เป็นฐาน
31ฝึกคนครบ ๓ แดน คนก็จะพัฒนา ๔ ด้าน
32ฝึกคน ๓ แดน คนก็เดินไปในวิถีชีวิตดีงามที่เรียกว่ามรรค
33มรรคมีองค์ ๘ ก็กระจายออกไปจากวิถีชีวิตดีงาม ๓ แดน นี่เอง
34อยากได้สมาธิกันนักหนา ถ้าไม่เอาสติมานำหน้า ทางสำเร็จก็ไม่มี
35อยากเป็นคนมีปัญญาดี ถ้าสติไม่มี ก็หมดทางเจริญปัญญา
36ปัญญาเป็นแดนยิ่งใหญ่ ต้องพัฒนากันไป จนกลายเป็นโพธิญาณ
37ในยุคข่าวสารต้องมีปัญญาแตกฉาน ทั้งภาครับและภาคแสดง
38นับถือพระพุทธศาสนาไม่ใช่แค่มีที่พึ่งพาไว้ยึดเหนี่ยวหรือปลอบประโลมใจ
39ถ้านับถือพระรัตนตรัย ไม่ต้องมีใครมาเคี่ยวเข็ญ ก็สำนึกถึงความจำเป็น ที่จะต้องฝึกตนยิ่งขึ้นไป
40ญาติโยมก็รักษาอุโบสถ พระสงฆ์ก็ลงอุโบสถ เป็นมาเป็นไปและแตกต่างกันอย่างไร
41ถ้าพึ่งพระรัตนตรัยถูกต้อง ก็จะก้าวต่อขึ้นไปถึงธรรม จนจบที่เป็นอิสระแท้ ไม่ต้องพึ่งอะไรๆ
42แม้จะพูดถึงอริยสัจสี่กันสักเท่าไร ก็ไม่มีทางเข้าใจ ถ้าไม่รู้หลักหน้าที่ต่ออริยสัจ
43ก่อนจะเข้าเนื้อ มาดูหนังอริยสัจกันก่อน
44ดูขันธ์ ๕ ให้เห็นการทำงานของชีวิต พอได้พื้นความเข้าใจที่จะไปเรียนอริยสัจ
45ดูมรรคมีองค์ ๘ ให้เห็นวิถีชีวิตที่ดีงาม ว่าดำเนินไปอย่างไร
46ทางชีวิตดีงามมีอยู่ก็ดีแล้ว แต่คนที่ยังอยู่นอกทางเล่า ทำอย่างไรจะให้เขาเข้ามาเดิน
47ถึงไม่มีใครไปพามา ถ้าคนมีโยนิโสมนสิการ เขาก็มาเข้าทางที่ถูกได้ด้วยตัวเขาเอง
48แสงอรุณยืนยันการขึ้นมาของดวงอาทิตย์ แล้วอะไรเป็นบุพนิมิตของการเข้าสู่วิถีชีวิตที่ดีงาม ตอนที่ ๑
49แสงอรุณยืนยันการขึ้นมาของดวงอาทิตย์ แล้วอะไรเป็นบุพนิมิตของการเข้าสู่วิถีชีวิตที่ดีงาม ตอนที่ ๒
50ทางชีวิตของอารยชน เริ่มต้นด้วยปัจจัย ๒ มีหน่วยหนุนประคองอีก ๕ รวมเป็นแสงอรุณ ๗ รัศมี
51หลักปฏิบัติใหญ่คือ ไตรสิกขา แต่ท่านให้ชาวบ้านทำบุญด้วยทาน ศีล ภาวนา ชาวบ้านไม่ต้องศึกษาหรืออย่างไร
52รักษาศีล ๘ อย่าพูดแค่ว่าได้บุญ ต้องรู้ว่าศีล ๘ มาหนุนให้ก้าวไปสู่การพัฒนาจิตใจและปัญญาอย่างไร
53ถ้ารู้คุณค่าของศีล ๘ ถูกต้องแล้ว จะรักษาอุโบสถแบบไหนๆ ก็เลือกได้อย่างสมเป็นพุทธชน
54จะไปนั่งสมาธิ หรือเข้าวิปัสสนา ก็มาทำความเข้าใจให้มีพื้นกันไว้ก่อน
55หนีทุกข์อยากมีสุขกันนัก แต่ไม่รู้จักว่าเจอมันเข้าจะเอาอย่างไร
56หาความสุขไม่เป็น จะเหมือนเช่นสุนัขคาบเนื้อ จะเอาเงาในน้ำ สุขที่มีก็หมด สุขที่หมายก็ละลาย
57ชีวิตและสังคมทุกข์ระทมถึงขั้นวิกฤต ก็เพราะคนจมติดอยู่แค่ความสุขที่พึ่งพาการเสพ
58เรามีความสุขไว้ในตัวเลยดีกว่า อย่าเป็นอย่างคนที่เขาขาดไร้ความสุข แล้วจึงต้องไปเที่ยววิ่งหา
59สุขที่แท้มีทุกที่ทุกเวลา ไม่ต้องหาไม่ต้องสร้าง
60คนจะพัฒนาได้ ต้องมีวินัยเป็นฐาน วินัยพระยังเหลือ สังคมพุทธไทยเมื่อฐานหาย ต้องรีบฟื้นวินัยให้ทันก่อนจะวอดวาย