ข้อที่สอง ความถึงพร้อมด้วยศีล คือ ความมีระเบียบวินัย ชีวิตของเราที่เป็นส่วนเฉพาะตัวก็ต้องมีระเบียบ การมีชีวิตอยู่ร่วมกับผู้อื่นก็ต้องมีระเบียบ ซึ่งจะทำให้เกิดความเรียบร้อย ทำอะไรต่างๆ ก็มีลำดับ ชีวิตความเป็นอยู่ก็ไม่สับสน การอยู่กับผู้อื่นก็ไม่เกิดความวุ่นวาย ทำให้ปฏิบัติธรรมและทำทุกอย่างได้สะดวก
ความมีศีลก็คือ การตั้งตนอยู่ในระเบียบวินัย ระเบียบวินัย ก็คือ การจัดสรรสภาพชีวิตของตนเอง และจัดสรรสภาพแวดล้อม ให้เรียบร้อย ซึ่งจะทำให้เกิดมีโอกาสมากขึ้น หรือมากที่สุด ที่จะทำกิจอะไรต่างๆ ได้ตามที่ประสงค์
ความมีศีลนี่เป็นเรื่องสำคัญมากเมื่ออยู่ร่วมกัน มีศีล ไม่เบียดเบียนกัน และเมื่อชีวิตส่วนตัวก็มีวินัยจัดไว้เป็นระเบียบเป็นลำดับ ช่องหรือโอกาสที่จะทำอะไรต่างๆ ก็มีมากขึ้น การอยู่ร่วมกันนั้นก็ไม่วุ่นวาย ไม่เดือดร้อน จะปฏิบัติประพฤติอะไรก็ทำได้สะดวก เกิดความคล่องตัวไม่ติดขัด
พูดง่ายๆ ว่า วินัย ก็คือ การจัดโอกาสให้ชีวิตมีช่องมีจังหวะ พร้อมที่จะทำอะไรๆ ได้สะดวกสบายคล่องตัวขึ้น
ถ้าไม่มีวินัยแล้วอะไรๆ ก็สับสนไปหมด มัวแต่ขัดแย้ง ติดนั่นติดนี่ เพราะไม่ได้จัดสรรไว้ให้เรียบร้อย แม้แต่เวลาที่จะทำอะไรก็ไม่มี เพราะมันวุ่นไปหมด เพราะฉะนั้นความมีศีลนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญ และถือว่าอยู่ในชุดของแสงเงินแสงทองด้วย