"...ในด้านจริยธรรม จริยศึกษาของเราในปัจจุบันได้เห็นตระหนักว่า ปัญหาและความขัดแย้งต่างๆ เกิดจากการแข่งขันทะยานหาความสุขกันอย่างไม่มีขอบเขต จึงสอนคนให้รู้จักควบคุมตนเองโดยไม่ล่วงละเมิด "สิทธิมนุษยชน" ของคนอื่น เพราะฉะนั้น เราจึงมีชีวิตอยู่ในสังคมที่รักษาความสงบไว้ได้ด้วยการวางกฎข้อบังคับ แต่จริยธรรมได้ก็ตามที่ต้องใช้ความกลัว และความจำใจจำยอมเป็นพื้นฐาน ย่อมเป็นจริยธรรมที่ไม่อาจวางใจได้ จริยธรรมที่แท้จริง ต้องมีพื้นฐานจากความประสานกลมกลืน และความสุข ชนเหล่าใดมีสันติภาพภายในจิตใจ และมีความสุขเป็นอิสระ ชนเหล่านั้นย่อมไม่ลุ่มหลงเอาทรัพย์ และอำนาจเป็นเครื่องบำรุงบำเรอเสริมความยิ่งใหญ่ของตน แต่ทรัพย์และอำนาจนั้นจะกลายเป็นเครื่องมือ สำหรับใช้สร้างสรรค์ประโยชน์สุขแก่เพื่อนมนุษย์ จริยธรรมในทางสร้างเสริมเช่นนี้แหละ คือสิ่งที่ต้องการในยุคสมัยปัจจุบันของพวกเรา..."